Herinner je de laatste keer, toen we lachend
en met tranen afscheid namen, omdat het moest?
'Ik kon noch wilde zeggen wat ik nu wel stellen moet:
hoop niet mij ooit nog weer te zien.'
En toen zag je me toch, na zoveel jaren.
Natuurlijk, ik was ouder, maar ik lachte
nog als toen en ik keek je vrolijk aan.
Ik wist niet wat je ging zeggen.
Je zou vragen hoe het ging, of ik alleen was
maar je zei dat je nog elke dag, nee elk dagdeel.
Ik wist niet wat ik daarop zeggen moest
en mompelde iets als 'ja, dat kan, je zegt het'
en toen was je al weer weg, naar een afspraak
je liet me staan in een lichtende cirkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten